In de hele wereld vind je mandala’s. Bekend zijn bijvoorbeeld de zandmandala’s uit het Tibetaans Boeddhisme, maar evenzo vind je ze in kerkramen, moskeeën en in Keltische tekeningen. Zelfs bij de Maja’s zijn deze geometrische, symmetrische tekeningen gevonden.
Het woord mandala komt uit het Sanskriet en betekent cirkel waar vanuit zich alles beweegt. De cirkel belichaamt volkomenheid en structuur zonder begin en einde.
In de boeddhistische religie worden Mandala’s gebruikt voor meditatie en ceremonieën. Voor boeddhisten heeft het bezig zijn met vormen en geometrie, evenals het werken met kleur, een onbewuste werking op lichaam en geest. Het brengt boeddhistische monniken rust en balans.
Je mag gerust stellen dat de oorsprong van de mandala is terug te vinden in de natuur. De meest elementaire mandala herken je in een ijskristal of een mooi symmetrische bloem. Zelfs een ‘eenvoudige’ honingbij verstaat de kunst van het maken van een mandala.
En als je het wel beschouwt is de cirkel van het leven één grote mandala.